ทริปดูงานเกาหลี โรงเรียนชาวนาคานาอัน (1) เดินทางสู่โรงเรียน เมืองวอนจู

เป็นทริปที่แอดมินไปดูงานและอบรมที่ประเทศเกาหลีใต้ เมืองวอนจู จึงนำภาพการเดินทางและกิจกรรมต่างๆ มาให้ชมกัน เผื่อว่าวันหนึ่งวันใดมีใครอยากจะไปที่นั่นบ้างจะได้ดูไว้เป็นแนวทางครับผม

ผมประหยัดค่าเดินทางครับ โดยรอรถเมล์ที่วิ่ง รังสิต-ดอนเมือง-สุวรรณภูมิ ค่าโดยสารคนละ 33 บาท เลยชวนเพื่อนที่ไปทริปเดียวกันเจอที่ป้ายรถเมล์แถวรามอินทรา

นั่งรถเมล์สาย 554 ไปสนามบินสุวรรณภูมิ

ถึงสนามบินสุวรรณภูมิแล้ว ก็ไปที่จุดนัดหมาย ซึ่งในทริปนี้ ลุงชวนแห่งตลาดน้ำคลองลัดมะยมเป็นหัวหน้ากรุ๊ปทัวร์ครั้งนี้ เลยต้องเก็บภาพเป็นที่ระลึก

เจอลุงชวนผู้นำทริปนี้

แลกเงินที่สนามบินเลยครับ ถ้ามีเวลาเพื่อนๆ บอกว่าไปแลกในเมืองจะได้ราคาดีกว่า แต่เราไม่ค่อยได้ออกต่างประเทศบ่อย เอาที่สนามบินนี่แหละ เลือกแลกเป็นดอลล่าห์ แล้วค่อยไปแลกเป็นเงินวอนทีี่เกาหลีอีกที เขาว่าได้กำไร

แลกเงินก่อนบิน เขาว่าแลกเป็นดอลลาห์จะได้กำไร

เช็คอิน โหลดกระเป๋า ตรวจสอบพาสปอร์ต ก็เข้ามาด้านใน เจอรูปปั้นนี่้ครับ

ผ่านด่านตรวจแล้วจะเจอรูปปั้นสุดอลังการนี้ การกวนกเษียรสมุทรเพื่อได้น้ำอมฤต

ถ่ายภาพที่ระลึกกันตรงนี้เลย ผมเป็นตากล้อง เลยไม่ค่อยมีรูปหมู่กับเขาเท่าไหร่

ถ่ายภาพที่ระลึกกันก่อน

ฝ่ายยักษ์

ฝ่ายเทวดา

ทริปนี้ทางผู้จัดการเลือกการบินไทยครับ บินมืดถึงมืด นั่งริมหน้าต่างก็ไม่มีประโยชน์อะไร

ทริปนี้บินการบินไทย

นั่งอยู่บนเครื่องบินประมาณ 4-5 ชั่วโมง พอไหวครับ

นั่งเพลินๆ 4-5 ชั่วโมง

อาหารบนเครื่องบิน เสิร์ฟกันมืดๆ เลย กินไม่ค่อยจะลงเพราะผิดเวลา แต่ก็พยายามกินจนหมด

อาหารระหว่างทาง ไม่แน่ใจว่าจะเรียกมื้อไหนดี เพราะมันยังไม่เช้าเลย

เวลาที่เกาหลีต่างจากประเทศไทย 2 ชม. คือเร็วกว่า

เกาหลีกับไทย เวลาต่างกัน 2 ชม.

ในที่สุดก็ไปถึง ซึ่งยังไม่สว่างเลย

มาถึงแล้ว

ต้องขึ้นรถไฟฟ้า เข้ามายังตรวจคนเข้าเมือง ใช้เวลาไม่นานนัก

เดินมาขึ้นรถไฟฟ้า

ออกมาจากที่ตรวจคนเข้าเมืองชั้น 2 มองลงมาก็เห็นที่รับกระเป๋าของผู้โดยสาร

หลังจากตรวจคนเข้าเมืองเสร็จก็มารับกระเป๋าเดินทางของเรา

หมีขาว ถูกนำมาตกแต่งบริเวณที่พักผู้โดยสาร

รองผอ. ของโรงเรียนมารับถึงสนามบิน ให้เรารอรถโดยสาร ช่วงนี้ก็เข้าห้องน้ำตามอัธยาศรัย

พบกับอาจารย์จากโรงเรียนคานาอันที่มารับพวกเรา

การสื่อสารสำคัญมากในเกาหลี กรุ๊ปของเราเช่าโมเด็ม 1 สัปดาห์ สามารถแชร์ไวไฟกันได้

มีโมเด็มให้เช่าเพื่อไม่ขาดการติดต่อกับเมืองไทย แชร์ไวไฟได้ด้วย

ถ่ายรูปกันอีกครั้งที่สนามบินอินชอน

ถ่ายภาพหมู่อีกรอบ

ต้องนั่งรถไปโรงเรียนคานาอัน ซึ่งอยู่ที่เมืองวอนจู ห่างจากสนามบินประมาณ 170 กม. หรือนั่งรถประมาณ 3 ชม. เพราะเส้นทางเป็นภูเขา

นั่งรถจากสนามบินอินชอนสู่เมืองวอนจู ไปยังโรงเรียนคานาอัน 170 กม. ประมาณ 3 ชม. เพราะทางเป็นภูเขา

ขนมที่รองผอ. แจกพวกเราเหมือนเด็กนักเรียนเข้าค่าย มีทั้งขนม เครื่องดื่ม และผลไม้ กินไม่หมด ยังเอากลับมาเมืองไทยเลย

ขนมที่ทางโรงเรียนแจากให้ทุกคน

ไปกันแค่ 23 คน รถบัสเลยโล่งเลย นั่งกันสบายๆ

รถบัสที่นังว่าง เพราะทริปนี้มากันแค่ 23 คน

มองเห็นตึกของกรุงโซลอยู่ไกลๆ

แผงเครื่องเสียง บริเวณที่นั่งของคนขับรถ

ลอดอุโมงค์ตลาดทาง

 ถนนของประเทศเกาหลี ขับรถชิดขวา มีอุโมงค์เป็นระยะๆ และจอดพักให้เราเข้าห้องน้ำ 1 ครั้ง ในรถจะอุ่นสบายมาก แต่พอลงจากรถ หนาวมากๆ ขอบอก

แวะพักเข้าห้องน้ำระหว่างทาง

หิมะแรกที่ได้เห็น

แวะซื้อถุงมือกัน

มาถึงโรงเรียนช่วงบ่าย ก็เข้าห้องพักเลย คนอื่นๆ ได้อยู่ห้องละ 2 คน ส่วนห้องผม 3 คน เพราะมีเศษเหลือ

ถึงที่พัก พื้นห้องอุ่นมาก เพราะเขาใช้ฮีตเตอร์ที่พื้น กระจกที่นี่มี 2 ชั้น

บรรยากาศที่โรงเรียนสวยมาก มีหมอกจางๆ ฝนตก ต้องใช้ร่มตลอดเกือบทุกวัน หิมะที่หวังว่าจะได้เห็นละลายไปเกือบหมดแล้ว เหลือนิดหน่อยให้เจ็บใจเล่น แต่เรื่องหนาวหายห่วง เพราะหนาวเข้าไปแม้ในถุงมือ

บรรยากาศรอบๆ โรงเรียน

ฝนตกต้องใช้ร่มกัน และหนาวมาก เดินไปห้องเรียน

คงเหมือนนักเรียนทั่วไป ต้องเขียนประวัติส่วนตัวก่อน และชื่อ เพราะเขาจะเอาไปใส่ในใบประกาศในวันจบการอบรมสัมมนา

เข้าห้องเรียน

ของประจำตัวที่โรงเรียนมอบให้

ที่พัก ที่เรียน และโรงอาหาร อยู่คนละที่ ต้องเดินตลอด ถ้าลืมของไว้ในห้องใดห้องหนึ่ง นั่นหมายความว่าต้องฝ่าความหนาว ซึ่งผมเจอ 2-3 หน แต่ชอบครับ สนุกดี

เดินไปห้องอาหาร

ผ่านที่เก็บมันฝรั่ง

อาหารที่นี่กินกันแบบนักเรียนจริงๆ ตักเท่าไหร่ก็ได้ แต่มีเงื่อนไขเดียว คือต้องกินให้หมด ไม่งั้นถูกทำโทษ โดนขู่ไว้เยอะ เลยตักกันพอดีพอกิน

อาหารประจำวัน

ต้องนั่งพร้อมกัน และท่องคำขวัญ

ในกรุ๊ปนี้เราเลือกประธานกลุ่มด้วย ได้แก่น้อง "ศานน" หนุ่มน้อยไฟแรงมาเป็นประธาน

กล่าวปฏิญาณ

ท่านประธานโรงเรียน Dr.Kim Bum-Il

รองประธาน Dr. Kim Hwa-Nyeon และล่ามแปลภาษา อ.Yum Je-Youn

ประธาราธิบดีคนล่าสุดของเกาหลีก็เคยมาอบรมที่โรงเรียนแห่งนี้

ปรัชญาของโรงเรียน

เดินฝ่าลมฝนที่หนาวเหน็บกลับสู่ที่พัก

จบภารกิจวันแรก ถามว่าเหนื่อยไหม ไม่เหนื่อยนะ หนาวไหม ก็หนาวถ้าอยู่ข้างนอก แต่ถ้าเข้าห้องพัก ห้องเรียน ห้องอาหาร จะอุ่นสบาย จึงเป็นเหตุไม่มีใครอยากออกไปเดินเล่นเลย

ที่นอนทุกๆ คืน

บริเวณโรงเรียนคานาอัน